We zijn vol goede moed weer begonnen. Alles heeft de

winter goed doorstaan. Het blad als mulch laag heeft zijn

nut weer bewezen, want de grond is lekker los gebleven.

Voor het tegengaan van onkruid heeft het ten dele maar gewerkt,

vooral de rode melde heeft zich verschrikkelijk uitgezaaid. Dus wie

melde in de tuin wil kweken, wat de wilde variant van spinazie is, kan

wel wat rode zaailingentjes mee nemen.

Op tijd het zaad eraf knippen bespaart de ellende van de explosie

zaailingen volgend jaar. Dat moeten wij dus ook niet vergeten dit jaar.

Veel struiken en pollen zijn aanzienlijk meer ruimte in gaan nemen,

zodat we het een en ander aan het verplanten zijn omdat het te dicht

op elkaar is komen te staan. Er dreigt een ruimte tekort te komen.

Op het grasveld bij het clubhuis zijn we op verzoek van het bestuur

begonnen een strook te maken met wat fleurigs erin. Eerst was het

idee de potentillahaag rondom het clubhuis uit te dunnen en deels te

verplanten. Het nadeel daarvan is, dat er meer onkruid zou kunnen

gaan groeien in de potentillahaag die nu lekker kompact is, waardoor

het onkruid minder kans krijgt. Toen was het idee in de nieuwe strook

rozen neer te zetten; leuk maar die zouden gekocht moeten worden

terwijl we het ook in kunnen planten met lavendel uit eigen voorraad.

Bij een compacte inplanting en goede snoei hebben we elk jaar een

prachtige paars bloeiende geurige rand die ons in Frankrijk doet

wanen. Dus we gaan kijken of dit plan een succes gaat worden.

Waar we nog interesse in hebben zijn vaste bollen voor in de border

bij de ingang van het hek. Dus als u hyacintjes, krokussen of narcissen

in de aanbieding heeft, dan houden we ons aanbevolen.

Waarschijnlijk is ons de eer te beurt gevallen om als eerste de nieuwe

picknick tafel in te mogen wijden.

We zaten heerlijk in de zon een kopje koffie te nuttigen, terwijl Gerard

de tweede tafel in elkaar aan het zetten was.

Het ziet er een stuk fraaier uit dan de witte kuipstoelenbank .

De eerste werkochtend is al weer een tijdje achter de rug en als dit

krantje verschijnt, de tweede werkbeurt ook al denk ik. Inmiddels zijn

er al heel wat border onderhoudswerkzaam-heden komen te

vervallen voor de werkbeurten.

En nu het beheer van het clubhuis weer op volle sterkte is en het

team enthousiast en fanatiek de werkzaamheden van het onderhoud

zelf uitvoert, hebben we daar met de werkochtenden ook geen

omkijken meer naar.

Er blijft door het jaar heen nog aardig wat te doen maar het is

allemaal beter onder controle te houden.

We hebben ook al weer een rondje langs de tuinen gemaakt.

Deze keer zijn we de tuinen opgegaan om rondom en achter de

huisjes te kijken. We hebben een paar tuinders gevraagd wat al te

veel rommel op te ruimen en of te ordenen.

Vorig jaar hebben we ondervonden dat het geen overbodige luxe is als

we daar in sommige situaties wat meer sturing aan geven.

In een geval is het niet tijdig uitvoeren van opruim werk uiteindelijk

uitgelopen op containerhuur en extra hulp tijdens de werkbeurt om

alles weer op orde te krijgen.

Het gaat er dan ons niet zo zeer om of het wel of niet netjes is, maar

meer dat het onoverzichtelijk wordt en dan al snel van kwaad tot

erger kan gaan.

Leuk is dan als achteraf de tuinder blij is met het feit, dat er weer wat

meer orde op zijn of haar tuin is.

                          Hartelijke groeten namens de commissie, Yvonne

Poelpoldervreugde was dus in beeld om uit te breiden met

een schooltuin. Dus de voorzitter ging eens peilen hoe de

naastliggende tuinbevolking daarover dacht.

Gelukkig de bekende geluiden als er iets verandert in de omgeving.

Alles klopte, van hartstikke leuk tot overlast van die kinderen.

Maar stel je voor, dat ze gaan rennen over het complex wat dan.

Erger nog, ze kunnen zomaar met een auto worden gebracht en wat

dacht je van het fietsen over het complex.

Die voorzitter van dat complex kreeg eigenlijk hetzelfde recept voor

zijn kiezen als een wethouder. Maar hij wist zijn mannetje te staan en

formuleerde de opmerkingen naar ons toe. Gevolg vergaderen.

Opgelost werd het verhaal door duidelijk te maken, dat de scholieren

op de fiets kwamen door het park en dan via de zij- ingang bij de

afgerasterde schooltuinen hun fiets konden stallen.

Altijd onder begeleiding van een leerkracht, uitdrukkelijke

voorwaarde en begeleiders.

Maar wie betaald dit plan ? ?

De afgetreden regering had in hun wijsheid besloten, dat volkstuinen

binnen de rode contour subsidie konden krijgen als het tuinenpark

werd uitgebreid. Deze informatie kwam tot mij via het A.V.V.N..

Op naar onze contactambtenaar van de gemeente en deze ging

hiermee aan de slag.

Korte tijd later kwam het bericht, dat het inderdaad mogelijk was

alleen voor tuinuitbreiding en niet voor schooltuin.

Even denken en hoeps daar was het: de tuinuitbreiding voor kinderen

mocht en er werd € 100.000 overgemaakt naar de gemeente.

Weer vergaderen. Rijnland wilde meteen de waterbeheersing rond

het complex aanpakken en de wijkraad wilde niet meewerken als het

voorstel van de stadsecoloog werd uitgevoerd die de tuintjes in het

bos wilde wat net 3 jaar geleden was aangebracht.

Boem, knots, botsingen en maar masseren om zonder tom/tom

terecht te komen waar wij wilden.

Hoera het lukte, maar nu inrichten wie doet dat en is er genoeg geld ?

Volgende clubblad verder

                                                                                      Willem

Als je het grote aanbod van bloemenmengsels bij de zadenhandel

ziet liggen zou gemakkelijk de indruk kunnen

ontstaan, dat je maar zo’n zakje hoeft uit te strooien op een

lapje grond om vervolgens enkele maanden later te kunnen genieten

van een zee aan bloemen! Mij is dat nooit gelukt !

Veel zakjes heb ik al gekocht en uitgestrooid, het resultaat was

meestal onkruid met wat bloemen (waren dit de bloemen of bloeide

het onkruid?). Dit is kennelijk niet de manier. Hoe dan wel?

Hier volgen een paar tips:

Een “kan niet mislukken bloem” is de Dahlia.

Verkrijgbaar in mooie kleuren, een uitbundige bloeier en je hoeft

hem alleen maar uit te graven voor de vorst, om het jaar daarop weer

van die mooie bloemen te kunnen genieten.

Nog zo’n topper is de Cosmea.

Voor sommigen een té uitbundige bloeier, maar kan toch in z’n

eentje een saai perk helemaal opfleuren. Verkrijgbaar in allerlei

roodtinten, nu ook in een prachtige donkerrode kleur.

En wat te denken van IJzerhard ?

op heel ranke stelen prachtige paarse bloemschermen. Echt een van

mijn lievelingsbloemen, omdat ze heel decoratief zijn in de border.

Ook vrij makkelijk zelf te zaaien zijn de Korenbloemen,

blauw, wit en ook heel donkerrood.

Duifkruid vind ik prachtig, maar het is mij eerlijk gezegd nog nooit

gelukt deze zelf te zaaien (ik hou vol).

De meeste van deze bloemen zijn vrij eenvoudig zelf te zaaien;

in de volle grond, maar je kunt ook eerst voorzaaien, dat bevalt mij

meestal beter. Wel afharden, anders is al je werk voor niets.

Als je nu de bovengenoemde bloemen door elkaar uitzet in een stukje

grond van zeg een paar vierkante meter en je vult het aan met

bijvoorbeeld Lupinen (vaste plant) en lage Zonnebloemen, dan kun

je de hele zomer genieten van en plukken uit je eigen bloementuin!

                                                                                          Jos

Op de vraag uit “De Vondelier” nummer 2 van maart 2010,

zijn diverse oplossingen binnen gekomen.

Van Helleborus, nieskruid, pruimenbloesem etc.

Onze hartelijke dank voor uw inzendingen.

Helaas het juiste antwoord was er niet bij.

In dit geval dus geen prijsuitreiking met foto

van de winnaar/winnares.

Volgende keer hopelijk wel.

De bloesem, die u op de foto zag, was van de kersenboom.

De nieuwe prijsvraag:

“Welke vruchten ziet u hier hangen”?

Denkt u het juiste antwoord te weten op deze vraag, zet het

dan op papier samen met uw naam en tuinnummer en stop

uw antwoord in postbusnummer 80 op ons tuincomplex.

Uit de goede inzenders wordt een winnaar/winnares getrokken

en zij/hij ontvangt de prijs die door het bestuur ter beschikking

wordt gesteld. Meerdere inzendingen zijn toegestaan.

De waardebon voor een zak tuin- pot en/of zaaiaarde ontvangt

u van de commissie, die alle inzendingen bestudeert,

t.w. Gerard, Yvonne en Cocky.

Deze waardebon kunt u inwisselen in onze tuinwinkel.

Wij kijken uit naar uw oplossing.    Heel veel succes ! ! !

De winnaar/winnares van deze prijsvraagoplossing zullen wij in

de volgende uitgave van “De Vondelier” vermelden, samen met

onze nieuwe vraag.

                                                                                 Cocky

De winnaressen van de prijsvraag uit De Vondelier nummer 1,

februari 2010 zijn Joke en Carla van tuinnummer 52.

Zij hadden het goede antwoord op de vraag “welke plant geeft deze bloem?”.

En dat was in dit geval de bloem van de rabarberplant.

Kervel is een op een varen lijkende

tweejarige plant met een frisse, kruidige

smaak. Een kruid dat veelzijdig kan worden

gebruikt; in iedere kruidentuin moeten

daarom wel een aantal planten staan.

Kervel wordt tot 45 cm. hoog en de geurige

blaadjes doen enigszins denken aan peterselie.

Hij heeft kleine witte bloemetjes.

Vroeger was kervel een van de vastenkruiden,

waaraan bloedreinigende eigenschappen

werden toegedacht. Tijdens de vasten werd

kervel in grote hoeveelheden geschreven.

Kweek en vermeerdering

Kervelzaad ontkiemt zo snel dat het met een aantal opeenvolgende

malen zaaien mogelijk is zowat het hele jaar door verse kervel te

hebben. Zaai vanaf het vroege voorjaar tot laat in de zomer in niet te

vochtige tuingrond op een plaats in de halfschaduw.

Dun de plantjes uit op een onderlinge afstand van 15 cm.

Kervelblaadjes kunnen worden gebruikt wanneer de plant ongeveer

10 cm. hoog is. Bescherm kervel gedurende de winter met een laag

stro, dan kunt u in de vroege lente alweer oogsten.

Kervel kan ook in pot of bak worden gekweekt.

Wanneer u de plant regelmatig terugsnijdt wordt hij goed dicht en zal

veel blaadjes produceren.

Gebruik

De verse, gehakte blaadjes smaken het lekkerst in kervelsoep.

Ze zijn echter ook niet te versmaden in een botersaus die bij fijne

groenten wordt gegeven en in groene salades.

Pas kervel toe in kruidenmengsels voor eier- en kaasgerechten.

Enige recepten

Kervelsoep

3 preien

350 gr. aardappelen

50 gr. boter

50 gr. gehakte kervel of kervel en peterselie

9 dl. Kippenbouillon

sap van ½ citroen

1 eetlepel dilleazijn of wijnazijn

zout en zwarte peper

1 eierdooier

4 eetlepels stijfgeslagen slagroom

Was de preien en snijd ze in plakjes, schil de aardappelen en snijd ze

in plakjes. Verhit de boter en fruit de prei 4 minuten.

Voeg de aardappelen en de kervel toe en breng de soep aan de kook.

Laat de soep, met het deksel op de pan, 25 minuten zachtjes doorkoken.

Laat de soep enigszins afkoelen en pureer hem in de keukenmachine.

Doe de soep terug in de pan en verhit hem weer. Voeg het citroensap

en de azijn toe. Breng de soep op smaak met peper en zout.

Klop de eierdooier los en voeg drie eetlepels van de hete soep toe.

Roer alles goed voor u het eimengsel aan de soep, die nu niet meer

mag koken, toevoegt. Doe de soep in koppen en garneer iedere kop

met een lepel slagroom. (Deze soep kan ook met een mengsel van

kervel en peterselie of met peterselie alleen worden gemaakt).

Snelle kervelsoep

3 eieren

3 eetlepels gehakte kervel

1 liter kippenbouillon

zout en zwarte peper

wat citroensap

Breek de eieren in een kom en klop ze samen met de gehakte kervel.

Verhit de bouillon tot het kookpunt en doe een paar eetlepels

bouillon bij het eiermengsel.

Roer dit goed dooreen en voeg het mengsel aan de bouillon toe.

Verhit de soep onder voortdurend roeren tot deze enigszins dik is,

maar laat hem niet koken. Voeg zout, peper en wat citroensap toe.

Onmiddellijk serveren.

Kervelsaus

6 takjes kervel

1,5 dl. koffieroom

25 gr. boter

1 eetlepel bloem

3 dl. kippenbouillon

zout en zwarte peper

Pluk de mooiste blaadjes – ca. 2 eetlepels – van de kervel en hak deze

fijn. Doe de kervelsteeltjes en de overige blaadjes samen met de room

in een kleine pan. Breng alles aan de kook, doe een deksel op de pan

en laat alles van het vuur af ca. 20 minuten trekken, Zeef de vloeistof.

Smelt de boter en roer er de bloem door. Voeg onder voortdurend

roeren beetje bij beetje de bouillon en de gezeefde room toe.

Kook de saus op zacht vuur ca. 4 minuten. Voeg zout en peper naar

smaak en de gehakte kervel toe. Serveer de saus bij gestoofde kip,

witte vas, gekookte eieren of kipsalade.

Niet dat ik het nu leuk vind om keer op keer te klagen in De Vondelier,

maar soms ontkom je er niet aan. Het niveau van klachten als:

het groeit niet lekker, de oogst valt tegen, het is te droog, het is te nat,

het is te koud of het is te warm, ben ik inmiddels ontstegen.

Dat is het gebruikelijke volkstuingeneuzel, zo maak je een praatje met

een medetuinder. Net zoals de ene sportvisser aan de ander vraagt:

“En, willen ze nogal bijten…..?”. Je kan dan twee dingen zeggen.

Óf je zegt: “Ga dat effe lekker zelf uitzoeken….!”, waarna je de rest van

de dag af bent van het gezeur, of je zegt: “Nou, een uurtje geleden nog

wel, maar nu lijkt het over…..!”, waarna je de rest van de dag een

vismaatje aan de haak hebt geslagen.

Nee, mijn klacht gaat verder dan dat.

Mijn klacht raakt aan de kern van het tuinieren, de bron van het

tuinierplezier, mijn klacht betreft de balans tussen inspanning en

oogst, de vreugde van het zaaien en oogsten, het gaat werkelijk over

leven en dood, te zijn of niet te zijn, dat is de vraag.

Mijn klacht gaat over respect, het verschil tussen mijn en dijn, zinloos

geweld, vandalisme. Mag je wat een ander heeft opgebouwd, achter

zijn rug weer afbreken, mag je pas ontsproten leven in de kiem

smoren. Dat zijn hele existentialistische vragen, ik weet het.

Maar ik stel ze toch.

Het zijn vragen die in mijn hoofd rondspoken, als ik op de tuin aan

het werk ben geweest, thuis een hapje ga eten en dan ’s avond weer

even een inspectierondje loop.

Wat is de zin van het leven, wie staat er aan het einde van de

voedselketen, waarom is de een zijn dood d’ander zijn brood.

Wat is nut en noodzaak van het kapot maken van iets, dat een ander

met veel pijn en moeite heeft opgebouwd.

Kan iedereen zich nog herinneren, dat de Nachtwacht met een mes

doorklieft werd, de beelden uit de beeldentuin van het

Singermuseum te Laren gestolen werden, met een haakse slijper in

stukken werden gesneden en voor de koperprijs werden verhandeld.

Hoe het spiegelmonument van Jan Wolkers op de

Oosterbegraafplaats in Amsterdam aan barrels werd geslagen.

Ik zal u eerlijk zeggen: ik kan er slecht tegen. Menig lezer zal nu

denken: “waar gaat dit over…………….!”.

Welnu, ik heb het over de tuinbonen, de kapucijners en de doperwten.

Met name de tuinbonen kon ik tot voor kort zonder enige vorm van

bescherming in de tuin planten. Mooie frisse plantjes, voorgetrokken in

een perspex bak, welke een eervolle plek gekregen had in de

vensterbank en met de grootste zorg uitgezet op een bedje van schone

aarde. Beetje water erbij en groeien maar.

Mooi niet meer dus: sinds vorig jaar lopen er vandalen op ons

complex, die alle pasgezaaide of zojuist gepote gewassen zonder

mankeren de grond uittrekken. De pas ontloken tuinbonen,

kapucijners of doperwten, gesmoord in de kiem van hun leven,

achteloos als uit de kluiten gewassen taugé op de kale akkers

achterlatend. Vorig jaar schreef ik er ook al kort iets over,

over die taugé en de onbekende onverlaten.

Nu ben ik er echter achtergekomen wie dit zinloos geweld op z’n

geweten heeft, wie als een dief in de nacht ramkraken pleegt op de

tuin: het is de fazant of liever gezegd, het zijn de fazanten, want ze

opereren in ploegendienst. Ik heb ze op heterdaad betrapt enige

weken geleden. De andere dieren die ik vorig jaar valselijk

beschuldigd had, heb ik nederig mijn excuses aangeboden:

sorry eend, sorry dikke duif, sorry meerkoet en sorry woelmuis.